کشف غاری در ایران که پر از اشیا عتیقه بود ، ماجرای کشف این غار چرا رسانه ای نشد؟ - وبلاگ آموزشی و فنی

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، سال 1389 بود که خبر کشف دومین غار عمیق ایران مخابره شد. این غار عمودی که چاه های متعددی هم داشت، در استان گلستان کشف شده بود.

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، البته تاریخ این کشف، مربوط به مهر و آبان 1388 است ولی به خاطر اینکه سارقان آثار فرهنگی به آثار کشف شده در آن دستبرد نزنند، این موضوع برملا نشد. این غار 375 متری، به وسیله گروه های کوهنوردی و غارنوردی ای از شهرهای گنبدکاووس و گرگان کشف شده بود.

اولین غار عمودی عمیق ایران، غار پراو در کرمانشاه است که بیش از 750 متر عمق دارد و به وسیله یک گروه انگلیسی در نوردیده شد.

اسمش را گذاشته اند غار سُم. می گویند که 375 متر عمق دارد. کشف این غار به وسیله امین شادوند و دوستانش و در ارتفاعات شرقی کوه خواجه قنبر روستای دوزین بخش گالیکش گلستان رخ داد. غار، در ارتفاع 1700 متری کوه خواجه قنبر قرار گرفته است و وقتی که کاشفان آن، سراغش رفتند، نمی دانستند که در حال کشف دومین غار عمیق ایران هستند. البته محلی ها، از وجود چنین غاری خبر داشتند ولی جرات وارد شدن به آن را نداشتند. شایعه های زیادی هم درباره این غار وجود داشت که البته چندان هم عجیب و غریب نبودند.

بر و بچه های کوهنورد استان گلستان در ماه هایی که بارندگی کم می شود، برای کاوش غار سُم می روند

محلی ها، از وجود خفاش هایی - یا به قول خودشان، کفاش هایی- در این غار صحبت می کردند که خیلی بزرگند و به خاطر بزرگی شان، نمی توانند از غار خارج شوند. این غار، ترکیبی از مسیرهای عمودی و افقی است. کوهنوردان، مسیرهای افقی را دهلیز می گویند و مسیرهای عمودی را هم چاه. چاه های این غار، به وسیله دهلیزها به هم وصل می شوند. گروه کوهنوردی قابوس گنبدکاووس، تا حالا 17 چاه از این غار را کشف نموده. چهارتای باقی را هم، دیگران کشف نموده اند.

زمانی برای رام کردن غارها

برترین زمان برای گشتن چنین غارهایی را، شهریور و مهر می دانند. چرا؟ چون در بقیه مواقع داخل این غارها، آب جمع می شود و نمی توان به انتهای آنها رفت. کشف امین شادوند و دوستانش هم، به آبان ماه سال گذشته برمی شود. آنها، این مساله را رسانه ای ننموده بودند تا بتوانند ادامه کاوش های غارشناسانه خودشان را به انتها برسانند.

ضمن اینکه داخل این غار هم، آثار باستانی وجود داشت و احتمال می رفت که با رسانه ای شدن خبر، برخی ها هوس سرقت این آثار باستانی به سرشان بزند.

البته کاوش این غار در غیر از این ماه ها، خطرناک است. بالاخره امکانات می خواهد و گروه پشتیبانی و باخبر بودن از نقشه غار و مقدار تنگی معابر و ... اگر این چیزها رعایت نشود، احتمال حادثه بسیار زیاد می شود. حادثه هم که پیش بیاید، اگر گروه پشتیبانی وجود نداشته باشد، کار به جاهای باریک می رسد.

تا حالاها خیلی ها به این دهانه قدم گذاشته اند اما همین خیلی ها، زحمت فراتر رفتن از این دهانه را به خودشان نداده اند

بعد از گروه قابوس، گروهی دیگر به نام آفاق، بدون اطلاع از کاوش های قبلی، به این غار رفتند. بعد از این قرار است که یک گروه حرفه ای غارنوردی و کوهنوردی از استان گلستان، چاه های بعدی این غار را هم کشف نمایند و تا جایی که می توانند، پیش بروند. امین شادوند و دوستانش هم، به این تیم استانی خواهند پیوست تا از تجربه های قبلی شان استفاده شود.

اولین غار کشف شده ایرانی ها

کاوش این غار عمودی، از تیرماه 1388شروع شد. گروه کوهنوردی قابوس، از وجود این غار اطلاع پیدا کردند. حتی گروهی دیگر، گفته بودند که این غار، عمودی است و چاه دارد. آنها برای صعود فنی به این غار، وسایل فنی مورد احتیاج را برداشتند و رفتند. از تیرماه 1388، چهار دوره به کاوش پرداختند تا اینکه برف و باران پاییزی و زمستانی، مانع ادامه کارشان شد.

آنها پیروز شدند تا چاه هفدهم را کاوش نمایند و گروهی دیگر هم، کاوش آنها را ادامه داده و تا چاه بیست و یکم رفتند. شادوند که در کاوش این غار حضور داشته می گوید: ما درکرمانشاه غار 700 متری هم داریم که خارجی ها کشفش نموده اند. یک غار طولانی دیگر هم در همان کرمانشاه داریم که باز هم خارجی ها کشفش نموده اند. اما این، اولین غار بزرگی است که به وسیله گروه های ایرانی کشف و کاوش شده. آنها در کاوش های خودشان، در چاه دوم پیروز شدند دو تا اسکلت انسان کشف نمایند و کلی آثار باستانی دیگر؛ شاید سفال هایی مربوط به دوره پیش از اسلام. در یکی از چاه ها هم، اسکلت هایی از یک حیوان ناشناخته کشف کردند؛ البته حدس خودشان این است که نوعی خفاش بزرگ تر از میزان معمولی است ولی هنوز، چیزی تعیین نیست و همه چیز را به اظهارنظر جانورشناسان موکول نموده اند.

می گویند اگر اسکلت خفاش باشد، 15 برابر خفاش های معمولی است و از این بال تا بال دیگرش، 50-40 سانتی متر می شود. وجود این گونه جانوری را، مردم محلی هم مطرح می کردند. قسمت های جنوبی این غار و بیرون آن، باستانی است. مردم محلی معتقدند که اینجا، زمانی شکارگاه بهرام گور بوده.

در دشت روبه رویی این غار، چاله هایی به عمق 50 متر به چشم می خورد که دست ساز است. اطراف غار هم، یال هایی وجود دارد که می گویند بقایای قلعه یا گردشگاهی بوده که الان خراب شده. حتی اینجا غاری هم هست که به آن غار دیو می گویند و مربوط می شود به داستان هفت خوان رستم و نبرد این پهلوان ایرانی با دیو و از این قبیل ماجراها.

ورود به غار، احتیاج به انسان های لاغر و کشیده دارد. با وجود چنین ورودی های تنگی، لابد خودتان می فهمید که مناسب چنین غارنوردی هایی هستید یا نه!

این اسکلت ها، متعلق به یک انسان است. البته الان که ترس ندارد اما در دل تاریک یک غار، هیبت دیگری به خودشان می گیرند.

این اسکلت های ناشناخته، معلوم نیست که متعلق به چه حیوانی است. حدس و گمان کوهنوردان، به این است که متعلق به نوعی خفاش بزرگ است.