کرونا زندگی پرستاران زن را از حالت عادی خارج کرد - وبلاگ آموزشی و فنی

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، به گزارش خبرنگار خبرنگاران در خراسان رضوی، منیره خیامی پرستار مشهدی و فارغ التحصیل مقطع کارشناسی پرستاری از دانشگاه آزاد اسلامی قوچان، حدود یک دهه است در بیمارستان فوق تخصصی دکتر شریعتی مشغول به خدمت است. می گوید با توجه به شرایط خانوادگی، از کودکی با کتاب و کتابخوانی همراه بودم و کتاب های غیردرسی را مطالعه می کردم. خیامی در دبیرستان کار نشریه داشته است و کم کم حوزه های آموزش داستان و نویسندگی را در کنار تحصیل پرستاری فرا گرفته و تا به امروز پیروز به انتشار دو عنوان کتاب شده است. کتاب نو این پرستار مشهدی هم قرار است به زودی روانه بازار گردد.

به بهانه فرا رسیدن 19 آذرماه که در تقویم به نام روز پرستار نامگذاری شده است، با این پرستارِ اهل قلم به گفت وگو نشستیم که ماحصل آن در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.

گویا از کودکی با فضای کتابخوانی آشنا بوده اید. بله؟

بله، من از کودکی با توجه به داشتن پدر و مادری علاقه مند به کتابخوانی با کتاب آشنا شدم و از زمانی که توانستم خواندن و نوشتن را بیاموزم، شروع به خواندن کتاب های غیردرسی هم کردم. با توجه به اینکه فرزند کوچک خانواده هم بودم، انواع کتاب های مختلف در زمینه های اجتماعی، فلسفی، مذهبی، شاهنامه، سعدی و حافظ و... به وسیله خواهر و برادرهای بزرگترم در کتابخانه ما موجود بود و من حتی یادم می آید کتاب هایی را می خواندم که معنی بسیاری از واژه های آن را متوجه نمی شدم.

همان زمان کودکی هم نوشتن را شروع کردید. درست است؟

در مقطع ابتدایی، علاوه بر مطالعه، شروع به نوشتن داستان های کوتاه در زمینه کودک کردم، در دوران دبیرستان حیطه فعالیت هایم در زمینه نشریه بود که مقام آور هم می شد و این اتفاق نوشتن همچنان تا زمان دیپلم ادامه داشت اما نه طور جدی. تا اینکه وارد دانشگاه شدم و تقریبا 4 سال از فضای نوشتن دور ماندم.

یعنی نویسندگی را با پرستاری را جمع کردید؟

از ترم های آخر دانشگاه دغدغه من در این حرفه مقدس، شروع و بیشتر و بیشتر شد تا اینکه نتیجه دغدغه ها از زمان فارغ التحصیلی به ایده و طرحی رسید که منجر به چاپ اولین کتابم با عنوان چگونه پرستار بی نظیری شویم؟ شد. این اثر نتیجه عشقی است که نسبت به حرفه و شغلم پیدا کردم که همچنان هم ادامه دارد. این کتاب اولین اثرم بود که حدود 10 سال پیش به وسیله انتشارات فرهنگ شرق در 70 صفحه و 3 هزار نسخه به چاپ رسید.

از محتوای کتاب تان بیشتر برایمان بگویید.

در این کتاب از پرستاری و خدمت رسانی به عنوان یک موهبت از سوی خداوند نام برده شده و اینکه هر کسی لیاقت این موهبت را ندارد، نوشتم. از داشتن یک اعتماد به نفس بالقوه که پرستاران و افرادی که مسئولیت مراقبت از بیماران را دارند، باید برخوردار باشند. کتاب چگونه پرستار بی نظیری شویم؟ از عشق و علاقه به این حرفه حرف می زند. هر کاری با توجه به سختی هایش با عشق قابل تحمل و دوست داشتنی می گردد. در این کتاب از نحوه صحیح برقراری ارتباط با بیماران که نیازمند یاری هستند، نوشتم. در مجموع بر اساس نظر اساتید در این کتاب و در قالب داستان های کوتاه نکات ارزشمند بیان شده است.

در ادامه نویسندگی را به صورت حرفه ای تر ادامه دادید؟

سال 1396 با مدرسه داستان نویسی استاد موسوی واقع در مجتمع فرهنگی امام رضا (ع) مشهد آشنا شدم و نویسندگی را به طور اصولی حدود دو سال آموزش دیدم و به خلق داستان های کوتاه پرداختم و مجموعه داستان های کوتاه در حال پیگیری برای چاپ داشتم که دوران کووید 19 شروع شد و بالطبع من هم پرستار و بیمارستان ما به عنوان مرکز کووید 19 اعلام شد و ما از 7 اسفند 98 وارد به طور مستقیم وارد دوران خاصی شدیم و شرایط متفاوت شد. کتاب و داستان های جدیدم ماند و به انتشار نرسید.

از دوران شروع و اوج کرونا بگویید.

همه چیز از حالت عادی خارج شده بود. کرونا در زندگی خصوصی پرستاران به خصوص خانم ها تغییر اساسی ایجاد نموده بود. خُب من هم دور از این تغییرات نبودم. وقتی همکارانم را در هر شیفت کاری دیدار می کردیم و همدیگر را در رختکن ها که نیم ساعت لباس پوشیدن و همین طور خارج کردن این لباس ها و شرایط نظافت زمان می برد و ... در این موقعیت ها صحبت هایی انجام می شد که بیشتر اوقات روایت رنج ها و دردها بود.

و همین روایت ها ایده اثر جدیدتان شد؟

این ایام باعث ایجاد نقطه عطفی برای من که دغدغه ام نوشتن بود، شد. در پی خلق اثری بودم که بتوانم در آن هم حرفه ام و هم مخلوقی به نام زن را روایت کنم. ایده را به اطلاع استادم رساندم و با استقبال و حمایت ایشان، من هر روز روایت زن، این موجود سراسر مهر و محبت را در قالب مستند داستان می نوشتم.

کتاب زن، جنگ، کووید 19 به قلم شما از همین دوران به دنیا آمد؟

بله، البته حدود دو سال زمان برد. کتاب زن، جنگ، کووید 19 به وسیله نشر سخن گستر در 1000 نسخه منتشر و آبان سال جاری رونمایی شد. در این اثر در فصل های مختلف و هر فصل به شکل داستان گونه گفتگوهای بین یک زن و پرستار در شرایط کنونی و یک زن که در جنگ تحمیلی حضور داشته، انجام شده است و در نهایت خاطرات و دغدغه های همکاران عزیزم یعنی کادر درمان و مدافعان سلامت را که با هم شانه به شانه در این دفاع در برابر این ذره بودیم، بر صفحه کاغذ جاری کردم. زنان در هر دوره از زندگی قهرمانانی هستند که شاید به فراموشی سپرده شده باشند. من با هدف شناساندن این موجود مقدس این ایده را به واقعیت تبدیل کردم تا بتوانم دِین خودم را حداقل به مادرم ادا نموده باشم. همین جا از تمامی افرادی که در مصاحبه ها شرکت کردند و با اینجانب همکاری لازم را انجام دادند، صمیمانه متشکرم.

کار جدیدی هم در دست انتشار دارید؟

همان داستان هایی که قبل از شروع کرونا آماده انتشار داشتم و به علت این شرایط پیروز به انتشار نشدم طی چند ماه آینده روانه بازار کتاب خواهم کرد.

برای چاپ این دو کتاب، نهاد و ارگان یا ناشر حمایت داشتند یا با هزینه شخصی منتشر کردید؟

کتاب ها کاملا با هزینه شخصی به چاپ رسیده اند.

شرایط کتابخوانی در میان کادر درمان هم مانند کل جامعه است؟

متاسفانه علاقه به کتابخوانی در کادر درمان هم مثل تمامی جامعه است و کادر درمان هم درصد کمی از زندگی خود را ممکن است به این مسئله اختصاص دهند. شاید هم علاقه مند باشند اما زمان محدود و مشغله کار و زندگی خصوصی این توان و علاقه را از کادر درمان گرفته باشد. من البته به شخصه کوشش کردم در تمام شرایط روزی نیم ساعت تا یک ساعت را به مطالعه اختصاص دهم. حال چه یک یادداشت باشد، چه یک کتاب، چه متن یک شعر و یا نکته انگیزشی.

به عنوان سوال پایانی به موانع موجود در زمینه کتابخوانی بپردازیم. به نظرتان چه باید کرد؟

نوبت گله هاست؛ نبود فرهنگ سازی و درعوض آموزش و تبلیغ نادرست در سیستم آموزشی و فرهنگی باعث شده همچنان ما از کشورهای کتابخوان دنیا عقب بمانیم. کشور ما همچنان در سقوط مطالعاتی به سر می برد. افزایش کتابخانه ها و قرار دادن کتاب با شرایط ویژه می تواند در جهت علاقه مند شدن افراد دیگر که شاید به علت هزینه بالای کتاب امکان تهیه نداشته باشند، موثر است و آنها با این شرایط ویژه بتوانند صاحب کتاب شوند و به مطالعه روی آورند. بعلاوه برنامه های محلی و منطقه ای جهت تبلیغ کتاب و عرضه با تخفیف های ویژه بسیار می تواند جهت علاقمند کردن اقشار جامعه با کتاب و کتابخوانی یاری کننده باشد.