کره جغرافیایی بزرگ زمین که جیمز ویلد در سال 1851 ساخت ، وقتی خبری از گوگل مپ و ارث نبود &amphellip - وبلاگ آموزشی و فنی

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، جیمز ویلد، نقشه بردار مشهور بریتانیایی و نماینده سابق مجلس بود که برنامه ای درخشانی برای تبلیغ تجارت نقشه برداری خود داشت.

یک نمایشگاه بزرگ در سال 1851 در هاید پارک لندن برنامه ریزی شده بود و صنعتگران، دانشمندان و هنرمندان برجسته از سراسر دنیا و بعلاوه اعضای خانواده سلطنتی از آن قرار بود بازدید نمایند. ویلد به این نتیجه رسید که اگر بتواند مدل عظیمی از زمین را با تصویری دقیق از جغرافیای زمین بسازد، و در نمایشگاه به نمایش بگذارد، شانس تبلیغاتی خوبی برای معاملات تجاری تازه و افزایش فروش خواهد داشت.

ویلد با این ایده به کمیته سازماندهی نمایشگاه بزرگ مراجعه کرد، اما با ناامیدی متوجه شد که غرفه ای که برای نمایشگاه بزرگ برپا می گردد - کاخ کریستال - برای جای دادن کره پیشنهادی 18 متری او بسیار کوچک است. علاوه بر این، سازمان دهندگان علاقه زیادی به کوشش ویلد برای استفاده از نمایشگاه به عنوان وسیله ای برای تبلیغ کسب و کار خود نداشتند و پیشنهاد او رد شد.

اما ویلد بدون واهمه، شروع به جستجوی مکان دیگری کرد و میدان لستر را مکانی مناسب برای پروژه خود یافت. پس از یک سری مذاکرات نسبتاً پیچیده با صاحبان باغ ها، اجازه ساخت کره زمین در آنجا و نگهداری آن به مدت 10 سال صادر شد.

ساخت کره زمین به محض امضای قرارداد شروع شد. تحت نظارت ادوارد ولش، معمار این پروژه، حدود 300 سازنده برای تکمیل ساختمان مسابقه دادند.

عمل اسلیو معده

رزرو هتل

خرید ساک پارچه ای

کره بزرگ ویلد یک کره معمولی نبود. توخالی بود و جغرافیای زمین در سطح داخلی به جای بیرون نمایش داده می شد. مجموعه ای از سکو ها که با پلکان هایی در داخل به هم متصل می شوند، به بازتماشامایندگان این امکان را می داد تا از هر سانتیمتر مربع از نقشه های برجسته کوه ها و رودخانه ها، که در مقیاسی بی سابقه ساخته شده اند، ببینند و شگفت زده شوند.

برای واضح شدن پست های و بلندی ها البته از نظر برجستگی و در نقشه اغراق شده بود.

زمین حاصلخیز سبز رنگ و صحرا ها به رنگ زرد شنی بود. فوران آتشفشان ها با استفاده از پشم پنبه رنگ به نشانه گدازه و دود نشان داده شد، کوه های برفی با کریستال های سفیدی که در نور گاز درخشان می درخشیدند، جلوه گری می کردند.

البته این نقشه عملا به میزان نقشه اواسط قرن نوزدهم دقت داشت، مثلا قطب جنوب در آن وجود نداشت. چرا قاره بزرگ جنوبی در آن موقع تا حد زیادی ناشناخته بود، و اگرچه مشاهده یک زمین یخی عظیمی در سی سال گذشته گزارش شده بود، ویلد این داستان ها را رد کرد.

این کره جغرافیایی فوراً پیروز شد و به میزان خود نمایشگاه بزرگ محبوبیت پیدا کرد. بسیاری از بازتماشامایندگانی که به نمایشگاه بزرگ آمده بودند، برای تماشا کرهبزرگ ویلد هم می رفتند. پس از خاتمه نمایشگاه، تعداد بازتماشامایندگان گلوب به طور ناگهانی کاهش یافت، اما تا سال 1853 همچنان 1.2 میلیون بازدید نماینده در سال به خود جذب می کرد. با این حال، در اواسط دهه 1850، ساختمان شروع به فرسودگی کرد و وایلد مجبور شد از محل برگزاری نمایشگاه های متنوع برای جذب بازتماشامایندگان استفاده کند.

قرارداد ویلد برای استفاده از زمین در سال 1862 منقضی شد، پس از آن سالن کره برداشته شد و کره را شکستند و به ضایعاتاتی های فروختند.

البته این کره بزرگ اولین پروژه در نوع خود نبود - یک کره توخالی کوچک در سال 1664 برای فردریک سوم، دوک هلشتاین-گوتورپ، دانمارک ساخته شد، و یک کره مشابه در پاریس در دهه 1820 ساخته شد - ولی کره ویلد بزرگترین آنها بود بود و با توجه به ساختار کاغذ روی قاب آهنی استحکام بیشتری داشت.

در سال 1935 چیزی شبیه به کره ویلد بازسازی نشد. در سال 1930 انجمن انتشارات علوم مسیحی یک کره شیشه ای رنگی با ارتفاع 9 متر به نام Mapparium در بوستون، ایالات متحده ساخت. نقشه دنیا درست مانند کره ویلد در داخل نمایش داده می شد.