محوطه باستانی شوش از آنچه تا به امروز تصور میشد قدیمی تر است - وبلاگ آموزشی و فنی

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، ایسنا/ براساس آخرین اخبار منتشر شده، محوطه باستانی شوش از آنچه تا به امروز تصور میشد قدیمی تر است.

پایگاه میراث جهانی شوش نتیجه آخرین تحقیقات باستان شناسان ایرانی در عمیق ترین لایه های محوطه باستانی شوش و آنالیز یافته های کاوش های پیشین را منتشر نموده که براساس آن گفت: قدمت آثار یافته شده در شوش قدیمی تر از اواخر هزاره هفتم پیش از میلاد (6200 پیش از میلاد) است.

محوطه باستانی شوش از اواسط سده 19 میلادی به این سو، بیش از پیش مورد توجه شرق شناسان نهاده شد و برای نخستین بار، باستان شناسان بریتانیایی در سالهای پایانی دهه 1230 خورشیدی به کاوش در آن پرداختند. پس از آن، بین سالهای 1263 و 1264 خورشیدی، فرانسوی ها با دریافت مجوز از ناصرالدین شاه قاجار، حفاری های خود را در این محوطه شروع کردند.

شوش دست کم از سال 1276 خورشیدی تا زمان انقلاب اسلامی ایران، مرکز فعالیت هیأت های باستان شناسی فرانسوی بشمار می رفت که پس از آن متوقف شد.

کاوش ها در این محوطه بار دیگر در سال 1361 به وسیله یک گروه باستان شناس ایرانی به سرپرستی شادروان میرعابدین کابلی در تپه آپادانا شروع شد و پس از وقفه ای 11 ساله از سال 1373 تا 1384 خورشیدی ادامه یافت. اخیرا، کاوش های این محوطه به وسیله باستان شناسان پایگاه میراث جهانی شوش دوباره از سرگرفته شده است.

در سال 1398 و اندکی پیش از همه گیری کووید 19، گروهی از پژوهشگران ایرانی به سرپرستی لقمان احمدزاده، باستان شناس پایگاه میراث جهانی شوش با دو هدف خواناسازی و حفاظت بخش آشکار شده از سکوی بلند آکروپل شوش و پاسخ به پرسش پژوهشی درباره بقایای گورستان مشهور هزاره پنجم پیش از میلاد در کنار آن، به کاوش در این محدوده پرداختند. کاوش در تپه آکروپل به حفاظت مؤثر نمای سکوی بلند و فراهم شدن ظرفیت نمایش حجمی قابل فهم از این یافته مهم معماری برای بازدید کنندگان انجامید.

بعلاوه نشان داده شد که تاریخ قدیمی ترین استقرار در این محوطه بسیار پیشتر از آن چیزی است که تصور میشده است؛ تا به امروز تاریخ نخستین استقرار یک اجتماع انسانی در شوش به اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد (4200 پیشاز میلاد) نسبت داده میشد. حال آنکه این باستان شناسان با کاوش در عمیق ترین لایه های تپه تاریخی آکروپل، آثار بجا مانده از دوره شوشان نو (تکه سفال های شاخص با نقش مایه نقطه ای) را یافتند که به حدود 4700 پیش از میلاد بازمیگردد.

محدودیت های کووید 19 اما به فرصتی تبدیل شد تا این پژوهشگران به آنالیز یافته های کاوش های پیشین پرداخته و در میان آنها، بقایایی حتی قدیمی تر از اواخر هزاره هفتم پیش از میلاد (6200 پیش از میلاد) را بیابند. پیش از این، باستان شناسان فرانسوی این یافته ها را به اشتباه متعلق به اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد دانسته اند.

پایگاه میراث جهانی شوش معتقد است: این پژوهش گام مهمی در پویا نگه داشتن فعالیت های باستان شناسی پژوهشی و پرسش محور در محوطه باستانی مهم شوش بشمار می آید.