جهش های ژنتیکی که عامل شکست خوردن شیمی درمانی هستند - وبلاگ آموزشی و فنی

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی، پژوهشگران سنگاپوری در آنالیز تازه خود نشان داده اند که جهش های صورت گرفته در یک ژن خاص می توانند علت شکست خوردن شیمی درمانی باشند.

به گزارش وبلاگ آموزشی و فنی و به نقل از نیوز مدیکال نت، آنالیز تازهی که با همکاری پژوهشگران دانشگاه فناوری نانیانگ(NTU) و بیمارستان عمومی سنگاپور(SGH) صورت گرفته است، نشان می دهد که بروز جهش در یک ژن مهم، علت اصلی شکست خوردن شیمی درمانی در بعضی از بیماران مبتلا به نوعی سرطان خون است.

تازهترین داده های سازمان ثبت سرطان سنگاپور نشان می دهند که این نوع سرطان خون موسوم به لنفوم(Lymphoma)، پنجمین سرطان شایع در مردان و ششمین سرطان شایع در زنان سنگاپور است. این سرطان که به طور کلی به لنفوم هاجکین(Hodgkin lymphoma) و لنفوم غیر هاجکین(Non-Hodgkin lymphoma) تقسیم می گردد، اغلب با شیمی درمانی تحت درمان قرار می گیرد.

با وجود این، بیشتر بیماران مبتلا به انواع تهاجمی لنفوم غیر هاجکین، به درمان سنتی پاسخ نمی دهند و گروهی از بیمارانی که در ابتدا پاسخ می دهند، عود کردن بیماری و نتایج کشنده آن را تجربه می نمایند.

این گروه پژوهشی به سرپرستی ناوین ورما(Navin Verma)، استادیار دانشگاه فناوری نانیانگ و نیکلاس گریگوروپولوس(Nicholas Grigoropoulos)، مشاور ارشد بخش خون شناسی بیمارستان عمومی سنگاپور، برای حل کردن معمای شکست شیمی درمانی در بعضی از بیماران مبتلا به لنفوم غیر هاجکین، اطلاعات بیش از هزار بیمار را در یک پایگاه داده ژنتیکی در انگلستان مورد آنالیز قرار دادند. آنها در مجموع، 167 نمونه لنفوم غیر هاجکین متعلق به بیماران را با همکاری گروه های پژوهشی دانشگاه کمبریج(University of Cambridge) تجزیه و تحلیل کردند.

پژوهشگران با یاری فناوری پیشرفته توالی یابی ژن، ناهنجاری های ژن ایجادنماینده سرطان را در نمونه های به دست آمده از بیمارانی که شیمی درمانی آنها با شکست روبرو شده بود، آنالیز کردند. آنها دریافتند که بروز جهش در ژن DDX3X که مسئول پردازش و انتقال سیگنال های رشد سلولی است، احتمالا به انعطاف پذیری سلول های سرطانی یاری می نماید. این نتیجه در مرحله بعد، با استفاده از روش های مولکولی پیشرفته تایید شد.

این گروه پژوهشی، داده های ژنتیکی پروژه خود و داده های به دست آمده از پژوهش های پیشین را ترکیب کردند و با یاری تجزیه و تحلیل پیشرفته دریافتند که مقدار بقا در بیماران مبتلا به لنفوم که جهش های DDX3X را دارند، به صورت قابل توجهی کمتر از بیماران بدون چنین جهش هایی است. بعلاوه، آنها دریافتند که جهش های DDX3X، به افزایش فعالیت نوعی مکانیسم سیگنال دهی موسوم به STAT منجر می شوند که به سلول های سرطانی امکان زنده ماندن را می دهد.

پژوهشگران پس از آنالیز های بیشتر، مهارنماینده های STAT3 را که عضوی از خانواده STAT هستند و در فعالیت های بیولوژیکی از جمله رشد و تکثیر مداخله می نمایند، آزمایش کردند و دریافتند که این مهارنماینده ها، سلول های لنفوم دارای جهش DDX3X را به صورتی موثرتر از شیمی درمانی استاندارد از بین می برند.

اگرچه پژوهش های بیشتری مورد احتیاج است اما یافته های این پژوهش امید می دهند که داروهای تازه و بهتری برای جلوگیری از فعالیت STAT ارائه شوند و مقدار بقای بیماران مبتلا به لنفوم غیر هاجکین دارای جهش های DDX3X را بهبود ببخشند. پزشکان ممکن است در آینده بتوانند چنین جهش هایی را آزمایش نمایند تا آنالیز بهتری در خصوص نتایج شیمی درمانی بیماران مبتلا به لنفوم غیر هاجکین داشته باشند.

ورما گفت: اکنون که می دانیم جهش های DDX3X، از بین بردن بعضی از سلول های سرطانی به واسطه شیمی درمانی را سخت می نمایند، می توان پیش از شروع درمان، بیماران مبتلا به چنین جهش هایی را با آنالیز های آزمایشگاهی شناسایی کرد. شناسایی زودهنگام به پزشکان امکان می دهد تا نتیجه شیمی درمانی این گروه از بیماران را بهتر درک نمایند و بتوانند درمان شخصی سازی شده را از همان ابتدا ارائه دهند تا از زمان گرانبهایی که در غیر این صورت صرف شیمی درمانی بی فایده می گردد، استفاده نمایند.

یافته های این پژوهش، شکل تهاجمی لنفوم غیر هاجکین را آشکار می نماید و بینش هایی را در خصوص گزینه های درمانی تازه برای این گروه از بیماران که شانس بقای کمتری دارند، ارائه می دهد.

DDX3X چیست؟

ژن DDX3X که روی کروموزوم X واقع شده است، اطلاعات سلولی را پردازش می نماید و سیگنال هایی را برای رشد سلول می فرستد. اگرچه پژوهش های پیشین، دخالت این ژن را با بروز بسیاری از انواع سرطان مرتبط نموده اند اما نقش آن در لنفوم غیر هاجکین تا به امروز به دقت در سطوح مولکولی مورد آنالیز قرار نگرفته بود.

گریگوروپولوس گفت: ما از تجربه بالینی گسترده خود در زمینه درمان بیماران مبتلا به لنفوم در بیمارستان عمومی سنگاپور، برای طراحی و اجرای پژوهش های خود استفاده کردیم و نشان دادیم که جهش DDX3X با مقاومت در برابر شیمی درمانی مرتبط است. با وجود این، باید آنالیز های بیشتری صورت بگیرد. ما اکنون به کوشش های پژوهشی خود و کشف داروهای تازه ادامه می دهیم و بعلاوه، کوشش می کنیم تا روش های تشخیصی را برای یاری کردن به افراد مبتلا به جهش های DDX3X، نه تنها در لنفوم، بلکه در سایر سرطان های متداول نیز ادامه دهیم.

آتیش کیژاکیل(Atish Kizhakeyil)، از پژوهشگران این پروژه گفت: پیش از این، نقش دقیق ژن DDX3X در پیشروی لنفوم، کمتر شناخته شده بود. من باور دارم که یافته های ما در خصوص از دست رفتن عملکرد DDX3X، به بهبود نتایج درمان بیماران مبتلا به لنفوم از راه تغییر دادن DDX3X یاری می نماید.

پروفسور درموت کلر(Dermot Kelleher)، پژوهشگر دانشگاه بریتیش کلمبیا(UBC) گفت: درک بیشتر این ژن و تغییرات ویژه در جهش های آن به ما یاری خواهد نمود تا درمان های تازهی را ابداع کنیم که امکان نجات دادن بیماران دارای ژن جهش یافته را فراهم می سازند.

این گروه پژوهشی با تاکید بر اهمیت دسترسی و استفاده از نمونه های لنفوم غیر هاجکین تاکید کردند که بدون وجود این نمونه ها، فرضیه ها و نظریه های پژوهشی به همان صورتی که هستند، باقی خواهند ماند و هیچ روش درمانی یا راه بهتری برای تشخیص سرطان وجود نخواهد داشت.

پژوهشگران سعی دارند آنالیز های بیشتری انجام دهند که می توانند براساس بینش آنها در خصوص DDX3X، به توسعه داروهای تازه برای درمان سرطان یاری نمایند و یک هدف برای درمان بهتر لنفوم و حتی فراتر از آن باشند.

این پژوهش، در مجله Molecular Cancer به چاپ رسید.